2024 kitabını yeni bitirmenin sevinci ve hüznünü bi arada yaşadığım günler hala. Çünkü 2025 kitabının henüz 2. Sayfasındayım :) normal geliyor bu hissettiklerim.
Merakım yüksek, umudum, kendime olan inancım, yaramaz bakışlarla bakalım öğrenmiş miyim sorularımla kendimi test edişim, hazır mıyım “yeni”ye ..
Kahvaltımı diyetisyen tavsiye tabağı görünümlü hazırladım, görünümlü diyorum çünkü bu tabağın içindekileri bedenim seçti. Nelerden istiyorsa onlardan ekledim, kalorisiymiş, şundan da eklenmeli mutlakalar yok. Bana iyi geleceğine inandığım şeyler var tabakta. Hayatım gibi:)
Görüntüden de haz aldıktan sonra yemeye başladım. İyi hissediyorum kendimi. Balkon camındaki tozlarla selamlaşıp devam ediyorum, savaşmayı bıraktım onlarla, bu hayatta tozlar da var.. Barıştık ;)
Gökyüzünün temizliği, güneşin iç ısıtan halleriyle hemhal olma niyetindeyim, hissetmeye odaklıyım derken zihnimden geçen bir düşünce durdurdu beni. Peşine takıldım beni bölen düşüncenin, gidiyorum.
Ben bu sabah kendimden korktum??
Sabah niyetlerimi yazmak üzere masama gitmiştim. Masayı da iki gün önce toplamış, üzerindekileri yeniden yerleştirmiştim. Eşyalar aynı, çiçek, lamba, ayna, kalemlik, bilgisayar .. Sadece “yeni” bi düzeni var artık.
Yazıyorum, odaklanmışım. Başımı sola doğru hareket ettirdim ve o an sol tarafımda olan aynaya gelen yansıma ile irkildim. Ayna yeni yerindeydi ve ben bu açıdan kendime hiç bakmamıştım.
Başka biri var sandım evde, benden başka biri, sonra onun ben olduğunu fark ettiğim anda gözlerimdeki korkuyu gördüm aynada. Sonraki salisede kendimi tanıdım ve rahatladım, güvendeyim.. Benim bu.
Saliseler içerisinde yaşandı tüm bunlar. Hislerin derinliği oluşturulan bu zaman formülüyle ölçülmüyor tabi. Etkiledi beni o salise, o an. Sallandım.
Bendim bu gördüğüm, neden korktum bu kadar, VARım ben, yok mu sanıyordum kendimi. Yok olduğumuza mı inandırıldık? Kendimi görmek neden ürküttü, neyden korkuyorum?
Kendime odaklanarak baktığımda böyle korkular gelmiyor oysaki.
“Hazırım, hadi bakalım bu davranışımda neler varmış, ben nelerin sorumluluğunu almamışım, nelerde ‘bildiğimi bilmiyorum’ aşamasına erişmişim” derken böyle bir his yok. Orada merakla bakmak var, hazırlık var, çünkü planlı bir bakış bu.
Aslında her an kendime bakabilme cesaretini fark ediyorum şu an!
An’da kendime bakmak, varlığımı onurlandırmak! Her an hazır olmak! An’ın sorumluluğunu almak!
Her an kendi VARlığımı bilmek, kendime her daim aynadan bakabilmek istiyorum, bugün yaşadığım o an bana bunları getirdi…
Hoş geldin :) Artık her an aynaya bakma vakti! Alışılmışın dışına çıkarak, yeniyi oluşturma vakti!
Kulağımda İpek’in o şefkatli sesi ile Hoş geldin kelimeleri yankılanmaya başladı..
"Hoş geldin
Çalmadan gir içeri
Sen geldin
Tanıdım gözlerini"
Teşekkürler İpek Nisa Göker&Cem Adrian :) şimdi size daha da severek eşlik edeceğim, o zaman BİRlikte söyleyelim 'Hooş Geldiiiiin :)'
Hepimize “yeni” gelen her şey hoş gelsiin. Bazen aynı açıdan yeni baktığımız, bazen de yeni açıdan kendimize baktığımız sevgiyle ışıkla parladığımız bir yıl olsun.
Comments